Arrivederci

20 juni 2014 - Taormina, Italië

Dit was het dan alweer… bij deze voor jullie mijn laatste blog! De laatste weken van mijn Italië avontuur werden gevormd door verschillende emoties. Van de ene kant heb ik onwijs veel zin om naar huis te gaan. Terug naar het land waar wel alles werkt. Oké, niet alles, maar als je het vergelijkt met Sicilië werkt in ieder geval een heleboel beter in Nederland dan hier. Terug naar mijn eigen omgeving, mijn eigen bedje en mijn eigen douche. Mijn familie en vrienden weer zien en lekker lang bijkletsen. Van de andere kant zie ik er ook enorm tegenop om dit mooie eiland te moeten verlaten. Om weer afscheid te moeten nemen van alle geweldige, toffe mensen die ik ontmoet heb en om terug te gaan naar het “serieuze leven”, waarin ik alles op de rit moet zien te krijgen. Een baan vinden en hopelijk binnenkort, als ik weer wat geld gespaard heb, een huisje/appartementje voor mezelf etc. etc. Bij deze zal ik jullie voor de laatste keer op de hoogte brengen van mijn belevenissen.

De tweede week school op Babilonia was een iets kortere week en vloog daardoor nog sneller voorbij dan normaal. Maandag 2 juni waren we vrij omdat dit een feestdag is in Italië (dag van de republiek). Ik heb bijzonder weinig uitgespookt eerlijk gezegd. Een wasje gedraaid, lekker gekookt en mijn nieuwe huisgenoot iets beter leren kennen. Ze heet Bethan, is 37 jaar oud en komt uit Engeland. De rest van de week iedere ochtend naar school geweest en in de middag huiswerk gemaakt. Verder vooral genoten van het mooie weer: gewandeld, in de tuin bij de school gezeten, gekletst met iedereen. Donderdagavond was er een kookles waar ik me voor ingeschreven had. Samen met 37 andere studenten, dus van het koken is helaas niet veel terechtgekomen omdat het te druk was. Het was voornamelijk achteraan een groep studenten staan en hier en daar kijken of ik toch nog iets op kon pikken. We hebben arancini gemaakt. Dit is een typisch Siciliaans gerecht en het is kortgezegd een bal rijst waar je allerlei verschillende soorten groente en vlees in kunt stoppen. Daarna rol je de bal rijst in paneermiddel, frituur je ze en smullen maar! Na het koken heerlijk gegeten met zijn allen en natuurlijk weer de nodige wijntjes gedronken. Uiteindelijk bleven we over met een groepje van ongeveer 10 man, de echte die-hards en ben ik rond 02:00 naar bed gegaan. De volgende ochtend was iets minder grappig, toen ik om 08:00 weer op moest staan, maar toch maar gewoon naar school gegaan. ’s Middags met Nicholas en Lydia op het strand gelegen en ’s avonds uit eten geweest met een groepje studenten. Ariel (Amerikaanse) had het etentje geregeld, omdat het haar laatste avond was en haar ouders waren gearriveerd om haar te bezoeken. Na het etentje besloten Nicholas en ik om nog even in de tuin bij school te gaan kijken, aangezien ze een avond met livemuziek hadden georganiseerd. Na wederom een super gezellige avond, waar we met hetzelfde die-hard groepje achterbleven, vond ik om 04:30 uur eindelijk mijn bed. Zaterdag 7 juni was een heerlijke rustige dag. Samen met Nicholas ben ik naar het strand in Giardini Naxos (stadje vlakbij) geweest. Dit is tegenstelling tot het strand van Taormina een zandstrand, dus een stuk comfortabeler. Zelfs even gezwommen en verder vooral gezonnebaad en gelezen. In hetzelfde stadje ook gegeten. Veel goedkoper dan in Taormina, omdat dat veel meer toeristisch is en de pizza was heerlijk. Zeker weten in mijn top 3 allertijden! Zondag vrijwel niets uitgespookt, behalve dan dat ik samen met Nicholas gekookt heb en we daarna nog even een drankje hebben gedaan in een bar vlakbij.

Maandag 9 juni gewoon weer naar school geweest. Helaas geen feestdag deze week, maar het ging prima. Deze week hadden alle klassen van leraar gewisseld, dus de lessen gingen er net even iets anders aan toe. Wel verfrissend eerlijk gezegd. Ook deze week ging weer snel voorbij. Woensdagavond een Italiaanse film gekeken op school. Donderdagmiddag heb ik met Nicholas en Thomas een boottocht gemaakt, naar de Grotta Azzurra en een stukje rond het strand van Taormina. In de avond de opening en de eerste voetbalwedstrijd gekeken op school. Ze hadden in de tuin een groot scherm opgehangen. Vrijdagavond hetzelfde verhaal, maar dit keer was ik iets zenuwachtiger omdat Nederland moest spelen. Aangezien ik van de groep studenten die de wedstrijd keek de enige Nederlandse was, hoopte ik vurig dat Nederland zou winnen. En ja hoor… wat een wedstrijd! Iedereen juichte voor Nederland gelukkig dus het was één groot feest. Zaterdag 14 juni was een leuke en enerverende, maar vooral vermoeiende, dag. Samen met een leraar en een groep studenten van ongeveer 12 man ben ik naar de vulkaan de Etna geweest en zijn we bijna naar de top geklommen. De hele week was ik al een beetje zenuwachtig. In het activiteitenschema hadden we namelijk van tevoren al wat informatie gekregen, onder andere dat we ruim 10 kilometer zouden gaan lopen. Ik had geen idee wat ik precies moest verwachten, maar aangezien ik al een tijdje niet echt gesport heb en daardoor niet heel fit ben, zag ik er best een beetje tegenop. Niks had me echter kunnen voorbereiden voor wat het in werkelijkheid betrof. Pfff, het was zo zwaar! We zijn in de bus naar ongeveer 1800 meter gereden en daarna zijn we naar ongeveer 3000 meter gelopen/geklommen. Het eerste gedeelte begon gelijk al zwaar. Er waren nog wel wandelpaden, maar erg stijl en moeilijk te belopen met allemaal losliggende stenen. Daarna belandden we pas echt in de wildernis. Op een gegeven moment was er geen begroeiing meer en de wandelpaden verdwenen ook. Het was klauteren en klimmen, bij rotswanden en berghellingen omhoog. Dat zonder touwen of andere hulpmiddelen. Best eng en ook ontzettend vermoeiend, al was het uitzicht wel geweldig! Na drie uren lopen, zijn we bovenop een berghelling gaan lunchen, waar we al gauw middenin twee verschillende onweersbuien belandden. De temperatuur was inmiddels niet meer zo aangenaam, ongeveer 5 graden met een strenge, koude wind. Ondertussen hadden al vier personen opgegeven en waren teruggelopen naar 2000 meter. Ik wist dat ik het ook niet lang meer zou volhouden. Uiteindelijk ben ik nog een aantal honderd meter meegelopen naar boven, waar we tussen de sneeuwrotsen en hagelbuien liepen, maar toen een klein groepje studenten helemaal bij één van de kraters omhoog wilden lopen, ben ik afgehaakt. Het was ijskoud, er was veel bewolking dus veel zouden we niet kunnen zien, en mijn benen deden pijn van al het klimmen. Samen met drie anderen ben ik via een normaal wandelpad (al was het nog steeds erg stijl) naar beneden gelopen, waar we nog helemaal natgeregend zijn, en zijn we in een cafétje lekker opgewarmd, wachtend op de rest. De rest van de groep arriveerde ongeveer twee uren later. Met zijn allen hebben we nog iets gedronken en daarna gingen we weer in de bus terug naar Taormina. Al met al was het een geslaagde dag en ben ik blij dat ik meegegaan ben. Het beklimmen van de Etna stond op mijn wenslijstje, maar ik had niet verwacht dat het zó zwaar zou zijn. De dagen erna werd ik geteisterd door spierpijn, maar toch was het het waard. In dit weekend kregen we er ook nog een nieuwe huisgenoot bij. Nathaniel, 20 jaar oud en hij komt uit Amerika.

Dan mijn laatste week op school. Inmiddels was ik flink zat van het naar school gaan. Niet omdat het niet leuk is, maar het is best moeilijk en je moet constant opletten. Erg vermoeiend dus. Ik heb het verder dan ook rustig aan gedaan. Bijna elke avond op school voetbal gekeken en vooral nog even genoten van het mooie weer en alle lieve mensen die ik hier heb leren kennen. En dat was het dan. Nou, nog niet helemaal…. Ik heb komend weekend nog natuurlijk en zondag (de 22ste) ben ik jarig, yeeeey. Daarna ben ik nog tot donderdag 26 juni in Italië. Komende zondag verkas ik naar Catania, een stad iets meer naar het zuiden en daar komt Susan mij opzoeken. We hebben nog geen plannen, maar ik verwacht vooral dat we lekker bij gaan kletsen, veel uit eten gaan, naar het strand zullen gaan. Met andere woorden: dat we vooral gaan genieten! Een goede manier om mijn 11 weken in Italië af te sluiten. Komende donderdag zal ik om 10:30 uur terugvliegen naar Schiphol. Wederom, net als vorig jaar, zal ik er met heel veel plezier aan terug denken. Ik was een beetje bang dat het misschien een teleurstelling zou worden. Dit omdat ik het vorig jaar zo naar mijn zin heb gehad. Ik dacht een tweede keer kan dan alleen maar tegenvallen, maar het tegenovergestelde is het geval. Ik heb nu veel meer verschillende gebieden van Italië gezien, heb les gehad op verschillende scholen, gigantisch veel leuke mensen ontmoet en ik spreek de taal beter dan vorig jaar. Al met al heb ik het meer naar mijn zin gehad dan vorig jaar en daar ben ik heel blij om. Zoals ik aan het begin van mijn blog al zei, dan is het nu bijna tijd om terug te gaan naar het serieuze leven, maar eerst nog maar even genieten van de laatste dagen op Sicilië en als ik thuis ben eerst maar genieten van het thuis zijn. Iedereen die de afgelopen weken de tijd heeft genomen om mijn blog te lezen en voornamelijk de mensen die gereageerd hebben: ontzettend bedankt! Wie weet tot een volgende reisblog. Voor nu: arrivederci en tot gauw iedereen!!!

Foto’s

4 Reacties

  1. Mem:
    20 juni 2014
    Ik zou zeggen Arrivederci en welkom thuis meid.
    Pap en mem
  2. Aly en Henk:
    21 juni 2014
    Alvast voor zondag een hele fijne verjaardag in Italië en ga de laatste paar dagen nog maar even lekker genieten.
    Henk en Aly
  3. HInke:
    21 juni 2014
    Lieve Letitia, voor ik het oversla: alvast hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag op 22 juni! Ik wens je veel geluk en prachtige nieuwe kansen als je binnenkort weer terug bent in Nederland.
    Volgens mij vind je het best wel ingewikkeld om afscheid te nemen van Italië. Gelukkig loopt dit land niet weg!
    Reken maar zo: je hebt weer heel veel levenservaring opgedaan en dat neem je je hele leven mee!
    Dikke kus, Hinke.
  4. Cobie:
    21 juni 2014
    Als eerste ga ik je feilciteren met je verjaardag. Ook van pake. Jou reisverhaal ga ik nog lezen, maar op het moment heb ik daar geen tijd voor, want ik ga morgen naar Berlijn met school. Jou feliciteren vind ik wel belangrijk, vandaar even langs deze weg. Zie je gauw en maak er nog maar even een mooi Italiaans verjaardagsfeest van, kan nog net.

    Veel liefs cobie