De kennismaking met Salerno

Wat is het weer een week vol belevenissen geweest. Ik begin even bij vorige week vrijdag 25 april, bevrijdingsdag in Italië. ’s Ochtends hadden we gewoon les, mijn laatste les op Koinè. Heel erg jammer natuurlijk, maar de les was erg leuk en daarna uitgebreid afscheid genomen van de leraren, met in mijn achterhoofd het idee dat ik ooit nog wel weer eens terug zal gaan naar deze school. Daarna hebben Laura en ik samen geluncht en zijn we een kijkje gaan nemen bij het klassieke concert op Piazza della Signoria. Ik had vorig jaar al een soortgelijk concert gezien, omdat ik toen ook met bevrijdingsdag in Florence was. Ongeveer halverwege het concert zijn we een stadswandeling gaan maken en uiteindelijk op Piazza Santo Spirito beland. Hier wilden we een goedkope pizza scoren, dat achteraf niet ons meest briljante idee bleek te zijn. De pizza was vijf euro per persoon en best lekker, niets mis mee dus, maar zo ongeveer de gehele Amerikaanse toeristen gemeenschap aanwezig in Florence, was ook aanwezig in het restaurant. En dan bedoel ik dat gedeelte van de Amerikaanse toeristen dat schreeuwt, veel te luid praat, in de rij bij het restaurant (ja er stond echt een rij) buiten al volop wijn staat te drinken uit plastic flesjes en geen woord Italiaans spreekt. Bij Laura en mij aan het tafeltje zaten twee Amerikaanse meiden die al sinds januari in Florence waren in verband met een internationaal studieproject en het enige Italiaanse woord dat zij kenden was ‘grazie’. Ja, en bedankt, inderdaad… Maar goed, genoeg over de Amerikanen. Na het eten liepen we terug naar mijn appartement en doken met de slappe lach een fotohokje in. Dit resulteerde natuurlijk in hilarische foto’s, waar we allebei twee van uitgekozen hebben. Bij mijn appartement troffen we Elisa en Sandra. Gezellig zitten kletsen, een wijntje gedronken en al veel te snel was het tijd om afscheid te nemen. Nu moet ik toegeven dat ik een enigszins sentimenteel typje ben, maar afscheid nemen daar ben ik gewoon echt slecht in. Het went nooit. Ik hoop de meiden ooit nog eens weer te zien. Aangezien Elisa tot en met de winter in Noord-Duitsland zit en Laura vanaf de herfst in Londen gaat studeren, is de kans aanwezig. Wie weet!

Zaterdagochtend vroeg opgestaan, gedoucht en weer verder gegaan met inpakken. Ik had gelukkig alles mooi op tijd klaar en heb nog even lekker kunnen ontbijten voordat ik naar het station moest. Het was een gezeul en gesleep met mijn koffer en rugtas, maar ik heb het gehaald. Voordat ik het wist kwam de trein en zat ik op mijn gereserveerde stoel 1A, de perfecte plek. Geen tweezits, gewoon één stoel alleen voor mij met genoeg ruimte, zodat ik al mijn spullen bij me kon houden. Dag Florence, hallo nieuw avontuur in Salerno. De aankomst bij het appartement ging dit keer vlekkeloos, helemaal vergeleken bij de ontvangst in Florence. Of beter gezegd: het gebrek daaraan. Vanaf het station naar het appartement heb ik een taxi genomen. Het was een vrij korte rit gelukkig en ondertussen zitten kletsen met de taxichauffeur die het ontzettend leuk vond dat ik hier ben om Italiaans te leren. Dit keer was ik voorbereid en had ik het telefoonnummer van de huisbaas. Zodra ik uit de taxi gestapt was, heb ik haar gelijk gebeld en binnen 10 minuten was ze er. Een enthousiaste, hartstikke aardige vrouw! Kort heeft ze me even alles laten zien in het appartement en daar begon het moment dat ik toch ook weer van dit plekje tijdelijk ‘mijn thuis’ moet gaan maken. Nu heb ik daar over het algemeen niet zoveel moeite mee, vooral niet in dit appartement. Het is erg groot en ruim ingedeeld. De keuken is prachtig en netjes, er zijn twee mooie badkamers en ook mijn slaapkamer is behoorlijk groot. Prima in orde. Wat altijd iets lastiger is, is het kennismaken met nieuwe huisgenoten. Vooral als je huisgenoten al een tijdje samen in het appartement wonen en jij er als nieuweling bij komt. Eén van de meiden had ik bij binnenkomst gelijk al ontmoet. Een meisje uit Rusland van ongeveer dezelfde leeftijd als ik schat ik. De huisbaas had verteld dat er nog twee meiden waren en dat het Russische meisje zondag weer zou vertrekken. Het hele weekend heb ik eigenlijk niemand meer in het appartement gezien of gesproken. Best jammer, want ik had graag gelijk kennis willen maken, gelijk dwars door dat mentaal sociale obstakel heen. Maar als er niemand thuis is, gaat dat een beetje moeilijk. Wel zaterdagavond gelijk de buurt een beetje verkend. Ik woon op 2 minuten lopen van de zee en de boulevard en er zit een supermarkt recht onder het appartement. Ook heb ik een balkon bij mijn kamer, met een prachtig uitzicht op de bergen. Wat dat betreft heb ik het erg getroffen hier. Wat me gelijk opvalt is dat de stad schoner oogt dan Florence. Overal op de boulevard ruikt het heerlijk, door de mooie bomen en planten, en ook heb ik nog nergens afval of viezigheid gezien. Wel is deze stad qua historie en kunst minder interessant. Je zult hier niet zomaar de David van Michelangelo tegen het lijf lopen. Zondagochtend heb ik lekker uitgeslapen en later ben ik tussen de buien door (het weer houdt helaas niet over) een stuk gaan lopen en wat een prachtige stad is dit toch. Pleintje hier, nauw zijstraatje daar, leuk restaurantje hier, schattige winkeltjes daar. Ook valt het me op dat er nogal een flink aantal hippe kledingwinkels zijn hier in de buurt. Geen verkeerd plan om daar deze week even rond te kijken. ’s Avonds pizza gegeten en rustig aan gedaan.

Al snel brak de eerste schooldag aan. Maandagochtend moest ik een halfuur eerder op school zijn om een toets te maken, zodat ik in een klas van een bepaald niveau geplaatst kon worden. Dit ging allemaal prima. Momenteel zitten we met zijn zevenen in de klas. De klas bestaat uit een meisje en een jongen uit Zweden, een jongen uit Zwitserland, twee Amerikaanse dames uit Californië en een mevrouw uit Canada. De eerste les ging best goed. Qua niveau past het aardig goed bij mij, ik kon goed meekomen gelukkig en onze lerares (Stefania) is erg aardig. Na de les was er door de school een soort welkomstbijeenkomst georganiseerd, waar alle werknemers en leraren van de school zich voorstelden. Ook wij, alle nieuwe leerlingen, moesten ons voorstellen en even kort vertellen waar we vandaan komen. Verder werd het activiteitenprogramma uitgelegd. Al met al is de eerste indruk goed. Ik ben erg blij met het activiteitenschema van de school. Bijna iedere dag organiseren ze een stadswandeling, bezoeken aan musea of boerderijen waar bijvoorbeeld mozzarella gemaakt wordt en excursies naar bijvoorbeeld stadjes aan de Amalfi kust en Pompeï. De leraren zijn erg vriendelijk en ik heb al een heel aantal leuke mensen leren kennen waar ik gelijk even een praatje mee gemaakt heb. Waar ik wel aan moet wennen is de grootte van de school. Helemaal vergeleken met Koinè in Florence is het allemaal erg massaal. Vanaf deze dag begon ook het contact met mijn huisgenoten iets soepeler te lopen. Nadat ik thuiskwam van school liep ik zo pardoes tegen het Zweedse meisje uit mijn klas op. “Hey, jij ook hier?” “Ja, ik woon hier, jij ook?” “Ja, ik ook. Waarom hebben we elkaar nog niet eerder ontmoet dan?” “Tja geen idee!” We wisten van elkaar dus niet dat we in hetzelfde appartement zaten. Zo enthousiast waren we dat we gelijk samen huiswerk begonnen te maken (we krijgen elke dag een klein beetje huiswerk). Later kwam ook mijn huisgenoot uit Zwitserland erbij zitten en vervolgens hebben we met zijn drieën gegeten. Erg gezellig en blij toe dat er eindelijk wat meer contact is! Diezelfde avond heb ik met mijn klasgenoten nog een wijntje gedronken in een leuk cafétje vlakbij.

Dinsdagochtend weer school en ’s middags was er een activiteit georganiseerd in het schoolgebouw waar we alles leerden over de gebaren die Italianen veel gebruiken. Wat zijn het er veel! Erg interessant en leuk om te weten (al ben ik er ook heel veel alweer vergeten). Donderdag is hier een vrije dag (dag van de arbeid), dus dan ga ik lekker niets doen. Verder staan er flink wat activiteiten op de planning. Vrijdagmiddag ga ik mee naar een boerderij waar ze mozzarella maken en zondag ga ik naar Pompeï. Ik heb er veel zin in en zal uitgebreid over mijn ervaringen vertellen in de volgende blog. Tot dan allemaal! Ciao ciao!