Happy!

10 mei 2014 - Salerno, Italië

Wauw. In één woord: wauw. Ik blijf maar denken: wat maak ik toch mooie dingen mee. Wat een mooie ervaringen en wat ben ik blij dat ik dit allemaal mag meemaken. Ik kwam in Salerno een beetje moeilijk op gang. Je moet de stad nog leren kennen, net als je school- en huisgenoten. Alles is weer nieuw, maar vanaf het moment dat ik eenmaal op gang kwam, was het ook gelijk goed. Ik heb ontzettend veel lol gehad met alle mensen die ik hier tot nu toe heb leren kennen en heb het oprecht reuze naar mijn zin. Het is moeilijk te bevatten dat ik hier al bijna weer twee weken zit. Alweer op de helft van mijn verblijf hier in Salerno. Jammer, heel jammer, al ben ik er zeker van dat Sicilië ook weer mooie dingen te bieden zal hebben.

Zoals jullie inmiddels van me gewend zijn, zal ik weer even een weergave geven van de dingen die ik de afgelopen week beleefd heb. Vorige week donderdag 1 mei, dag van de arbeid, was ik vrij van school, omdat deze dag een nationale feestdag is in Italië. Iedereen is dan vrij van zijn of haar werk. Woensdagavond met mijn twee huisgenoten een wijntje gedronken en donderdag lekker uitgeslapen. Zodra ik ’s ochtends mijn gordijnen opende, vielen de zonnestralen gelijk naar binnen. De dagen daarvoor had het erg veel geregend, dus die zonneschijn was meer dan welkom. Even ontbeten, in de zon gezeten op het balkon, gedoucht en ’s middags ben ik er met Alice (huis- en klasgenoot) en Mads (klasgenoot) op uit geweest. Een ijsje gegeten, over de boulevard gewandeld, naar de haven geweest om te kijken waar de ferry’s naartoe varen en een espresso gedronken in het zonnetje. Die avond met Alice uit eten geweest en honderduit zitten kletsen. Het blijft bijzonder om te zien hoe snel je je aan elkaar aanpast en hoe goed je elkaar leert kennen binnen korte tijd. Het voelt nu al alsof we al jaren bevriend zijn.

Vrijdagochtend weer naar school geweest. Aan het einde van de les moesten we allemaal een toets maken, zodat onze lerares kon kijken of iedereen de lesstof goed genoeg begrepen had. Ik had de toets op een paar kleine foutjes na goed gemaakt, dus ik was zeer tevreden. Aan het begin van de middag ben ik met een heel aantal andere leerlingen van de school naar een mozzarella boerderij geweest. De busreis er naartoe bewees maar weer eens dat echt alles kan in Italië. Met de deuren open rijden door de stad, kan niet echt de bedoeling zijn lijkt me… en ja hoor, na welgeteld 300 meter besloot het oude bakbeest ermee op te houden. Omdat hij niet meer aan de praat te krijgen was, hebben we uiteindelijk een andere bus genomen waardoor we natuurlijk al gigantisch achterliepen op schema. Maar ook dat is in Italië geen probleem. Op de boerderij zelf kregen we de buffels te zien, waar de melk van gebruikt wordt en in de fabriek konden we het proces van het mozzarella maken zien. Uiteraard mochten we ook proeven. Hemels… echt heerlijk! ’s Avonds rond 20:30 uur gingen we met ongeveer 25 man uit eten, allemaal leerlingen van de school, jong en oud en één leraar. Ik zal jullie vertellen: ik heb werkelijk waar nog nooit zoiets meegemaakt. Het restaurant was echt te gek. Er was één zanger met een gitaar en één accordeonspeler. Live muziek, hartstikke gezellig zul je dan denken, maar wij gasten in het restaurant mochten ook volop meedoen. Iedereen kreeg een muziekinstrument. Gewoon simpel, zoals een triangel, een trommel of een tamboerijn en hoppa iedereen deed mee op de maat van de muziek. Het creëerde gelijk zo’n aparte, maar gezellige sfeer. Iedereen kroop uit zijn schulp en kwam helemaal los en het eten was ook nog eens heerlijk. Aanrader: ik heb een filmpje gemaakt van dit zeer bijzondere muzikale moment, kijken dus! Al snel benadrukte ook deze avond maar weer eens dat echt alles kan hier. Onze enige mannelijke leraar op school was er ook bij en wat was hij in zijn nopjes. Ik quote: “Italiaanse meiden, daar vinden wij Italiaanse mannen gewoon niets aan. Wij vinden de buitenlandse meiden veel leuker. Blond haar, blauwe ogen. Zoals jullie!” Met een grote grijns op zijn gezicht deed hij op zijn gemak even een rondje langs alle dames. Hoe heet je? Waar kom je vandaan? Hoe oud ben je? Tja… wat moet ik ervan zeggen. Het is in ieder geval ontzettend typisch en ook erg fijn dat hij zelf een stereotype creëert. Hoef ik het niet meer te doen.

Verder heb ik ook een heel fijn weekend gehad. Zaterdagochtend lekker uitgeslapen en verder rustig aan gedaan. Die avond kregen mijn huisgenoot Alice en ik een briljante ingeving. Ik heb een balkon, maar lekker zitten kun je er eigenlijk niet. Wij vonden het dus hoog tijd worden voor een aantal stoelen en een tafeltje op het balkon. De keuken even flink verbouwd, heen en weer gesleept met het meubilair en voila, een relaxte en super romantische zithoek op het balkon was gecreëerd. Vervolgens hebben we een pizza laten klaarmaken bij een van de vele pizzeria’s hier op de hoek, een fles wijn gekocht en tot ’s avonds 23:00 uur heerlijk buiten op het balkon gezeten. Nu officieel omgedoopt tot ‘Ristorante di Alice & Letitia’. Zondagochtend moest ik vroeg opstaan, want ik had me op school ingeschreven om mee te gaan naar Pompeï.  Met nog acht anderen, inclusief de leraar die ons vergezelde deze dag (helaas was dat natuurlijk meneer de charmeur van vrijdagavond), verzamelden we om 08:30 uur voor het schoolgebouw. De treinreis naar Pompeï duurde ongeveer een halfuur. Eerst nog even koffie gedronken en daar gingen we. Van tien tot ongeveer twee uur hebben we rondgelopen en onze ogen uitgekeken. Het was heel interessant en mooi om te zien. Zo gigantisch groot dat we met onze gids lang niet alles bij langs zijn geweest, maar na vier uren was iedereen moe en hongerig, dus hebben we besloten ergens te gaan lunchen. Rond een uur of vijf ’s middags was ik eindelijk weer thuis en waren er inmiddels twee nieuwe huisgenoten gearriveerd. Twee oudere dames uit Nederland die één weekje les hadden geboekt op de school.

Maandagochtend voelde ik me niet helemaal fit, maar toch gewoon naar school gegaan. In mijn klas is de afgelopen week verder niets veranderd, behalve dat we er één leerling bij gekregen hebben (Emma uit Oostenrijk). We hebben weer een ander onderwerp behandeld en dat ging redelijk goed. ’s Middags heb ik heerlijk op het balkon gezeten. Het weer is gelukkig helemaal omgeslagen. Geen regen meer, alleen maar lekkere temperaturen en zonneschijn. Joepie! Dinsdag was weer een heerlijke dag, behalve dan dat ik me nog steeds niet lekker voelde. Ik was inmiddels flink verkouden geworden en liep de hele dag te snotteren, maar ondanks dat naar school geweest en ’s middags samen met Alice met de boot naar het stadje Amalfi. De bootreis duurde ongeveer een halfuur en wat hebben we genoten. Het uitzicht op de bergen was geweldig! Alles wat ik tot nu toe gehoord en gelezen heb over de Amalfi kust, dat het zo prachtig is, klopt als een bus. Alice en ik waren compleet in de zevende hemel, helemaal toen we eenmaal aan wal waren en de kleine straatjes en pleintjes van Amalfi gingen verkennen. We zijn helemaal naar boven gelopen, hijg hijg wat een trappen, maar het uitzicht was het waard. We keken uit over een citroenboomgaard, de stad zelf en daarachter de azuurblauwe zee. Wauw! Daarna hebben we ergens koffie gedronken en lekker in de zon gezeten. Al met al zijn we zo’n drie uren in Amalfi geweest, voordat we de boot terugnamen naar Salerno. ’s Avonds hebben we samen huiswerk gemaakt. Dat moet natuurlijk ook gebeuren. En later pizza gegeten in ons eigen ‘Ristorante’. Helaas voelde ik me steeds slechter en slechter, dus uiteindelijk vroeg gaan slapen. Woensdag besloten om lekker in bed te blijven en niet naar school te gaan om even uit te zieken. Donderdag alweer iets opgeknapt, ’s ochtends wel weer naar school gegaan en in de middag met Alice gewinkeld. Winkelen in Italië is wat mij betreft echt het paradijs. Bijna alles is mooi en afhankelijk van de winkel ook best betaalbaar. En zo was het alweer vrijdag…  Einde van de lesweek en daarom net als de week ervoor een toets gemaakt om te kijken of alle lesstof goed was blijven hangen. Op een paar minuscule foutjes na een foutloze toets gemaakt en daar ben ik heel blij mee. In ieder geval een teken dat ik de grammatica toch redelijk goed oppak. In de middag met een muziekje, een hapje en een drankje op het balkon gezonnebaad met Alice en ’s avonds zijn we gezellig uit eten geweest.

Alweer een week voorbij. Ik kan bijna niet bevatten dat ik al vier weken in Italië zit. Het bevalt, net als vorig jaar, zo ontzettend goed en ben nog altijd heel tevreden dat ik ervoor gekozen heb dit jaar weer voor langere tijd naar Italië te gaan. Als je zoiets een tweede keer doet, heb je natuurlijk altijd het risico dat het minder leuk is dan de eerste keer. Gelukkig ervaar ik het tot nu toe niet op die manier. Met deze positieve noot ga ik afsluiten. Iedereen heel erg bedankt voor het lezen van dit gigantisch lange verhaal en hopelijk tot de volgende keer! Ciao ciao.

Foto’s

6 Reacties

  1. Bart & Marie:
    10 mei 2014
    Wij moete ook maar eens wat meer afzakken in Italia.
    Ik bedoel in het land hoor. Hoe meer zuidelijk des te meer Italia zeggen ze wel.Als ik jou zo hoor klopt dat ook.
    Trouwens , Alice daar hebben wij een aantal CD's van. moeten we maar weer es opzetten.
    Ciao e Arrivederci.
  2. HInke:
    10 mei 2014
    Dag kanjer, zó ken ik je weer: doorzetten, ook al ben je niet zo fit. Fijne dingen heb je weer meegemaakt; ik gun het je! Misschien moeten we maar een vliegenmepper naar Italië sturen, dan kun je die stereotype mannen van je afslaan! In Nederland is het al een paar dagen herfst. De regen valt met bakken uit de lucht en de winterjas kan bijna weer aan. We blijven hopen op mooiere dagen. En ik blijf genieten van je prachtige verhalen. Tip: ga een boekje uitgeven! Lieve groeten, Hinke.
  3. Cobie:
    11 mei 2014
    Lieve Letitia,

    Fijn, dat je het zo naar de zin hebt. Zo zie je maar, overal op de wereld kun je leuke mensen ontmoeten. Het weer is hier regen, regen en regen. Vandaag naar pake, Heike Jet gaat mee. Na ons bezoek gaan we in Drachten ergens een jong poesje ophalen. typisch Heike Jet. Ze moet een huisdier hebben. Je zou toch zeggen dat ze genoeg aan Marvin heeft ?

    Een lieve groet van mij,

    Cobie
  4. Mem:
    11 mei 2014
    Hoi lieverd,
    Prachtig verhaal meid, zoals gewoonlijk. (goed idee trouwens van Hinke, van dat boekje en van die vliegenmepper was een nog beter idee). Ben heel erg blij dat je het zo naar je zin hebt. Voelen wij ons ook beter. Verheug me nu al op je volgende blog. Hopelijk is die net zo positief (maar dan zonder verkoudheid). Tot gauw, Kus van ons.
  5. Ellen:
    12 mei 2014
    Weer een heel leuk verhaal! Zie het ook helemaal voor me, haha. Klinkt als het goede leven in ieder geval! Dikke kusss
  6. Tineke:
    15 mei 2014
    Heerlijk verhaal en fijne foto's! Ik krijg er zulke vakantiekriebels van! :D fijn dat het weer een beetje is omgeslagen en dat je nu kunt genieten van het zonnetje! :) de tijd gaat snel he?